برای درک بهتر مفهوم رمز ارز، بهتر است ابتدا تعریف جامعی از ارز دیجیتال داشته باشیم. درک ارزهای دیجیتال کمک زیادی به درک رمزارزها و جایگاه آن می‌کند. پس از بررسی مفاهیم مربوط به ارزهای دیجیتال، مباحث اصلی رمز ارزها را برای شما مطرح خواهیم کرد.
رمز ارز
همان‌طور که گفته شد رمز ارز نوعی ارز دیجیتال است. خیلی از افراد این دو مفهوم را به جای هم استفاده می‌کنند. این در حالی است که رمزارزها فقط یک دسته از ارزهای دیجیتال را شکل می‌‌دهند. ارز دیجیتال شکلی از پول است که فقط در فضای دیجیتال و الکترونیک وجود دارد. برای استفاده از ارزهای دیجیتال در معاملات باید از کامپیوتر یا کیف پول متصل به اینترنت استفاده کنید.
ویژگی‌های ارز دیجیتال
ارزهای دیجیتال شامل ویژگی‌هایی هستند که آن‌ها را از ارزهای فیزیکی متمایز می‌کنند. از جمله این ویژگی‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.
ارزهای دیجیتال تنها به شکل دیجیتال موجود هستند و معادل فیزیکی ندارند.
ارزهای دیجیتال می‌توانند متمرکز یا غیرمتمرکز باشند. رمزارزهایی مانند لایت‌کوین، کاردانو و سولانا نمونه‌ای از ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز هستند. این درحالی است که پول فیزیکی کاملا توسط سیستم متمرکز تولید و توزیع می‌شود.
ارزهای دیجیتال همانند ارزهای فیزیکی برای انتقال ارزش استفاده می‌شوند. اما مفهوم انتقال ارزش در آن‌ها گسترده‌تر از ارزهای فیزیکی است. به عنوان مثال یک ارز دیجیتال در بازی رایانه‌ای می‌تواند عمر بازیکن را افزایش دهد یا امکانات بیشتری در اختیار او بگذارد.
رمز ارزها
رمزارزها نوعی از ارزهای دیجیتال هستند که از تکنیک‌های رمزنگاری برای تایید و حفظ امنیت معاملات در شبکه بهره می‌گیرند. رمزنگاری علاوه بر آن در تولید و مدیریت ایجاد این ارزها به کار می‌رود. بیت‌کوین و اتریوم دو نوع معروف از رمز ارزها هستند.
ارزهای مجازی
«ارزهای مجازی» (Virtual Currencies) ارزهای دیجیتال قانون‌گذاری نشده هستند (غیرقانونی نیستند و فقط قانونی برای استفاده از آن‌ها وجود ندارد.) که توسط توسعه‌دهندگان یا یک موسسه متشکل از ذینفعان، کنترل می‌شوند. ارزهای مجازی می‌توانند به صورت الگوریتمی توسط پروتکل تعریف و کنترل شوند. مثال مناسب برای ارزهای مجازی، توکن‌های یک بازی است که مقررات آن توسط توسعه‌دهندگان تعریف و کنترل می‌شود.
ارزهای دیجیتال بانک‌های مرکزی
«ارزهای دیجیتال بانک مرکزی» (Central bank digital currencies | CBDCs) ارزهای دیجیتال قانون‌گذاری شده هستند که توسط بانک مرکزی یک کشور تولید می‌شوند. CBDC می‌تواند مکمل یا جایگزین ارز فیات سنتی باشد. برخلاف ارز فیات که به دو شکل فیزیکی و دیجیتالی وجود دارد، ارزهای دیجیتال بانک مرکزی فقط به صورت دیجیتال وجود دارند. انگلیس، سوئد و اروگوئه از جمله کشورهای هستند که قصد دارند نسخه دیجیتالی ارزهای بومی خود را راه‌اندازی کنند.
معایب ارزهای دیجیتال
مهم‌ترین عیب ارزهای دیجیتال این است که مشکلات زیرساختی و ذخیره‌سازی هنوز در آن حل نشده باقی‌مانده است. شما برای اتصال به این شبکه‌ها نیاز به زیرساخت اینترنت دارید. تجهیزاتی مثل کیف پول امن دیجیتال و گوشی هوشمند نیز برای انجام تراکنش در این سیستم‌ها نیاز است.
مشکل دیگری که ارزهای دیجیتال با آن روبه‌رو هستند امکان هک شدن آن‌ها است. هکرها می‌توانند از طریق هک کیف پول یا تغییر قوانین پروتکل‌های شبکه، خسارات زیادی به استفاده کنندگان ارزهای دیجیتال وارد کنند.
آخرین مشکل ارزهای دیجیتال ناپایداری ارزش آن‌ها است. با توجه به این‌که بیشتر ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز هستند و قانون‌گذار خاصی بر روی فعالیت آن‌ها نظارت نمی‌کند، امکان نوسانات قیمتی شدید بین آن‌ها وجود دارد
